کپی کردن مطالب این وبلاگ بدون لینک به اصل مطلب را به شدت محکوم می‌نمایم
در طی یک پروژه تحقیقات مختصری در مورد استفاده از کد پستی در ایران و سیستم آدرس‌دهی انجام دادم. نتایج جالب و نسبتا امیدوارکننده بودند و به نظرم تا حدود زیادی مسائل مختلف در طراحی سیستم کد پستی ایران در نظر گرفته شده است تا انشاالله بعدها دچار مشکل نشویم.
سیستم آدرس و پست در ایران
به احتمال حدود ۱۰۰٪ با کد پستی ده رقمی سر و کار داشته‌اید. البته هنوز در ایران استفاده از این کدپستی خیلی رواج ندارد و نیازی به حفظ کردن آن نیست و هر وقت کسی به آن احتیاج دارد از روی قبض برق و تلفن و... پیدایش می‌کند.
کد پستی در ایران از ۱۰ رقم تشکیل شده که به دو گروه پنج رقمی تقسیم شده‌اند. ۵ رقم اول کد پستی مربوط به شهر (روستا) و ناحیه پستی بوده و ۵ رقم دوم هم مربوط به آدرس دقیق در آن ناحیه پستی است. متاسفانه نتوانستم چیزی از مکانیزم دقیق‌تر این ۵ رقم‌ها پیدا کنم. یک مسئله‌ای هم که خیلی برای من قابل درک نبود لحاظ کردن تک‌تک واحدهای یک ساختمان در این کد پستی است که شاید کمی زیاده‌روی باشه و مثلا یک مجتمع مسکونی ۴۰واحدی می‌توانست یک کدپستی داشته باشه چون مکان فیزیکی همه واحدها یکسان است.
یک نکته جالب که من هیچ وقت به آن توجه نکرده بودم اینکه در این کد پستی از عددهای ۲ و ۰ استفاده نشده است! می‌توانید حدس بزنید چرا؟ ... از عدد ۲ به دلیل شباهتش به ۳ و عدد ۰ به دلیل شباهتش به نقطه و ۵ در کد پستی استفاده نشده که با توجه به اینکه در ایران ۹۹٪ آدرسها به صورت دستی بوده و تایپ نمی‌شوند تصمیم خیلی منطقی‌ای به نظر میرسد.
طبق مطالبی که پیدا کردم بانک اطلاعاتی کد پستی هر ۲.۵ سال به روز می‌شود (برای مناطق روستائی هم هر ۵ سال) که با توجه به وسعت ایران رقم معقولی به نظر می‌آید.
شاید بد نباشد یک مختصری هم از سیستم پست و کد پستی در انگلستان بدانید.
سیستم آدرس و پست در انگلستان
سیستم پست در انگلستان واقعا بی نظیر است. شما برای فرستادن یک نامه یا بسته انواع و اقسام گزینه‌ها را با هزینه‌های مختلف در اختیار دارید که بر حسب اهمیت بسته و سرعت ارسالی که مد نظرتان است می‌توانید بین ۱۵پنس تا مثلا ۸پوند برای یک نامه هزینه کنید (مورد اول حداقل ظرف ۳روز به دست گیرنده میرسد و گارانتی ندارد و مورد دوم اگر تا ساعت ۵ بعدازظهر پست شده باشد صبح روز بعد قبل از ساعت ۹ به دست گیرنده خواهد رسید).
هر محل یک کد پستی شش یا هفت رقمی دارد که چهار حرف اول (۱ یا ۲ حرف الفبا و ۲عدد) ناحیه آن کد پستی و سه حرف بعدی (۱ عدد و ۲حرف الفبا) هم محل دقیق کد پستی را نشان میدهند. (مثلا کد پستی B15 2TT مربوط به دانشگاه بیرمنگام است که در آن B15 مربوط به ناحیه Edgbaston و 2TT هم مختص دانشگاه است).
ساختمانها هم معمولا کد پستی مختص به خود را دارند ولی چون در انگلستان مرتفع‌سازی خیلی رواج ندارد در محله‌هایی که ساختمانها اغلب یک طبقه هستند کد پستی به صورت گروهی به همه آن ساختمانها داده شده است و در این صورت با داشتن کد پستی و پلاک واحد می‌توانید به محل مورد نظر دسترسی پیدا کنید.
یک نکته مهم اینه که تمام این اطلاعات به راحتی از طریق اینترنت در دسترس همه هست و به راحتی با دادن آدرس، کد پستی یک محل و یا با دادن کد پستی، آدرس آن را می‌توانید پیدا کنید.
این ابزار خیلی خوبی برای برنامه‌نویس‌های کامپیوتر است که نرم‌افزارهایی مبتنی بر آدرس مکان‌ها و مشتریان می‌نویسند. به خصوص با قیمت ارزان و سرعت بالای اینترنت (۱۰ پوند در ماه برای یک خط ۸ مگابیت در ثانیه) استفاده از این سیستم برای هر نرم افزاری مقرون به صرفه است.
در مواقعی که شرکت، موسسه یا فروشگاهی به نوعی به آدرس شما احتیاج دارد با پرسیدن کد پستی و شماره واحد به آدرس دقیق‌تان دسترسی پیدا می‌کند (و برای اطمینان هم آدرس کامل‌تان را از روی مانیتور برای‌تان میخوانند!) به این ترتیب با دادن کد پستی و شماره واحد که جمعا هشت یا نه رقم خواهد بود آدرس دقیق شما مشخص می‌شود.
یک از تفاوت‌های عمده بین ایران و انگلیس در این زمینه میزان ساخت و ساز سالیانه آپارتمان و ساختمان است که فکر می‌کنم اینجا کمتر از یک دهم ایران باشد (با این حجم از خانه‌های با قدمت ۲۰۰ ۳۰۰ سال!) لذا به روز کردن آدرسها در ایران نسبتا کار پیچیده‌تری است.
آخرین نکته هم این که در انگلستان تقریبا برای انجام هر کاری احتیاج به آدرس پستی است و برای اطمینان هم همیشه آدرس‌تان را با فرستادن یک نامه چک می‌کنند. (پس سعی نکنید دست به کار خلافی بزنید و بعد هم خودتان را نامرئی کنید ;))
