از این به بعد در پستهایی که مربوط به زندگی در کانادا هستند از علائم مثبت (جهت نکات مثبت کانادا) و منفی (جهت نکات منفی) استفاده میکنم که هر کدام به مزاق‌تان خوش می‌آید بخوانید و حالش را ببرید.

+: خداوند متعال این سوپرمارکت سر کوچه (Provigo) را خیر بدهد یک 10% تخفیف آنهم روزهای دوشنبه به دانشجو جماعت میدهد. (بماند که دوستانم که یکی دو سال است اینجا هستند خبر نداشتند و من کاملا تصادفی فهمیدم)

-: آخه پدر نیامرزیده، مگه بازیگرها شخصا روی پرده سینما هستند که برای دو نفر 26دلار باید بدیم بهت، دیگر غلط کنم غیر از سه‌شنبه‌ها (آنهم 8$ یا 6.25$ هرنفر) بروم سینما، چون ما که اهل فیلم دیدن هستیم با این حساب باید سالی حداقل 1000دلار ناقابل فقط خرج سینما کنیم.

-: دوستی رفته بود وقت یک دکتر متخصص بگیره، منشی گفته بود فعلا آقای دکتر تعداد بیمارهاشون خیلی زیاد هست و باید مدتی در لیست انتظار صبر کنید تا بعد بیمار این دکتر بشید، دوست ما هم پرسیده بود خوب چقدر طول میکشه این مدت؟ منشی هم خیلی ریلکس فرموده بودتد، هفت (غلط تایپی نیست، هفت) سال!! بنویسم اسمتون رو؟؟!! از عدد مقدس 7 که صرف نظر کنیم من تقدیر میکنم روحیه منشی رو برای سوال "بنویسم اسمتون رو؟"

0: بالاخره یک بانک (TD Canada Trust) حاضر شد با گذاشتن کل مبلغ اعتبار کارت اعتباری به عنوان ودیعه به من ایرانی طفلکی Credit Card بدهد. فراموش نکنید هر چه زودتر دنبال این قضیه را بگیرید، چون تا کارت اعتباری نداشته باشید اصطلاحا Credit History ندارید و تقریبا هیچ کار جدی مالی نمیتوانید انجام بدهید. (حتی کار شوخی! مثل خرید اینترنتی)

Labels: انگلستان, کانادا