امروز واقعیت جدیدی مثل روز برایم روشن شد، آن هم اینکه فهمیدم عمری را در پای کلاسهای زبان انگلیسی جور واجور در ایران هدر داده‌ام. با اینکه در نهایت بعد از سالها کلاس زبان رفتن از خودم راضی بودم و خارج از ایران هم خیلی مشکل نداشتم، ولی الان که در کانادا یادگیری زبان جدیدی را شروع کرده‌ام تازه می‌فهمم چقدر مزخرف انگلیسی یاد گرفته بودم.
واقعا اگر زمان به عقب برمیگشت و امکانش را داشتم به جای آنقدر هزینه کلاس زبان، یک یا دو تابستان می‌رفتم یکی از این کشورهای انگلیسی زبان (فکر نمی‌کنم خیلی بیشتر از سالها کلاس زبان رفتن در ایران خرجش میشد!) و مطمئن هستم بازده به مراتب بیشتری داشتم.
در نظر بگیرید من کلماتی مثل apparently, basically, enthusiasm, essentially,...که اینجا مثل نقل و نبات استفاده میشوند تا وقتی از ایران خارج نشده بودم یا کلا به گوشم نخورده بودند یا اصلا نمی‌دانستم به چه دردی میخورند! البته شایان ذکر است که در ایران هیچوقت کلاس خصوصی نرفته‌ام، شاید آنها بهتر باشند! هرچند بعید میدانم، چون اصولا در ایران هدف یادگیری نیست، نمره آزمون زبان است!!
جبر جغرافیایی که میگویند همین است، اروپایی‌ها اغلب انگلیسی را به مراتب بهتر از ما حرف میزنند، حتی بدون کلاس زبان خصوصی، آن وقت ما همین عربی را هم که سالها به زور به خوردمان دادند نه می‌توانیم یک کلمه بفهمیم نه حرف بزنیم.

Labels: انگلستان, فرهنگ, کانادا