مخلوج

کپی کردن مطالب این وبلاگ بدون لینک به اصل مطلب را به شدت محکوم می‌نمایم

یکی از اقوام در مورد ادامه تحصیلش سوالاتی ازم پرسید و بد ندیدم که اینجا بگذارم شاید بقیه هم استفاده کنند.

 ==== سوال ====
راستش من می‌خواستم واسه ادامه تحصیل دانشگاهی رو انتخاب کنم که هم از لحاظ مدرک معتبر باشه هم هزینش بالا نباشه و هم بتونم خودم خرجم رو با کار کردن تو رشتهٔ خودم بپردازم. از چند نفر پرسیدم یکیشون مالزی درس می‌خوند گفت مالزی رو بی‌خیال شو. یکیشون کانادا بود گفت کانادا خوبه اگه می‌خوای هم کار کنی‌ هم درس بخونی‌. خواهرم هلند رو پیشنهاد داد یکی‌ از دوستانم هم پاریس رو. حالا من واقعا نمیدونم کدوم واسه من بهتره می‌خواستم بدونم نظر شما چی‌ه؟
==== جواب من ====
سلام، ببخشید که طول کشید انقدر، سرم شلوغه حسابی. از لحاظ اعتبار میتونی از لیست دانشگاههای مورد قبول وزارت علوم استفاده کنی. برای چه مقطعی میخوای اقدام کنی؟ فوق؟ دکترا؟ لینکش رو برای فرستادم، ترجیحا از گروه یک انتخاب کنی برای هر کشوری که خواستی بهتره. http://www.msrt.ir/sites/Grad_Dept/book1.aspx هزینه هر دانشگاه و کشور فرق میکنه و همینطور شرایط کار و پول در آوردن. من در مورد انگلیس و کانادا و آمریکا اطلاعات دارم. انگلیس خیلی پول در آوردن توش آسون نیست و دانشگاهها خیلی پولکی هستند و خیلی کمک هزینه تحصیلی تو کارشون نیست. هزینه زندگی هم بالاست. ولی پذیرش گرفتن و فارغ التحصیل شدن توشون آسون تر از کانادا و آمریکاست به نسبت کانادا و آمریکا پذیرش و ویزا گرفتن کمی سخت تر هست، ولی در عوض به خصوص در مقاطع بالاتر از لیسانس پول نسبتا خوب میدن. من خیلی از دوستانم از همون بورس دانشگاه هم هزینه دانشگاه رو میدن و هم زندگی. کار کردن تو رشته خودت وقتی داری درس میخونی فقط تو دانشگاه و برای استادهای خودت مقدور هست، بیرون رقابت برای کار خیلی زیاده و دانشجو شانس زیادی نداره، اغلب کشورها مالزی من خیلی اطلاعات ندارم، ولی میدونم استانداردهای زندگی و قانونی از اروپا و آمریکا به مراتب پایین تر هست. شانس موندن و ادامه دادن زندگی خیلی زیاد نیست، از وضعیت دانشگاههاش خیلی اطلاعاتی ندارم، ولی میدونم که این طرف اعتبار زیادی ندارند. در واقع اغلب کشورهای غربی بیشتر مدرک خودشون رو قبول دارند (برای کار) و مدرک دانشگاههای آمریکا رو. من اگه الان برگردم و موقعیت تو رو داشته باشم از سخت ترین جا (آمریکا) شروع میکنم، بعد میرم سراغ کانادا و استرالیا. بقیه کشورهای اروپا مزایای زیادی دارند، کمک هزینه هم میدونم نسبتا خوب میدن. ولی تعداد آدمهایی که از جو اروپایی و غیر چندملیتی اونجا ناراضی هستند خیلی بیشتر هست از آمریکا و استرالیا و کانادا. اینجا که رسما احساس غربت نمیکنی اینقدر که همه خودشون مهاجر هستند. این هم سایت خیلی خوبی هست برای پیدا کردن اطلاعات به درد بخور http://www.applyabroad.org/forum/forum.php باز هم سوال داشتی حتما بپرس. قبلش هم به من بگو که چرا ایران نمیخوای ادامه بدی؟ و چقدر احتمال میدی که اگه شرایط مناسبی پیدا کنی برنگردی ایران؟ اینها تو جواب دادنم بهت تاثیر خواهد داشت شاد باشی

==== سوال ====
سلام. مرسی از جوابه کاملت من میخوام دارو بخونم اگه بخوام تو ایران ادامه بدم باید کنکور بدم که اصلا نمیخوام دوباره عمرمو واسه کنکور خوندن بذارم الان دارم رادیولوزی میخونم که امیدوارم که بتونم خارج از ایران کار کنم حقیقتش با چند نفری که صحبت کردم کانادا رو پیشنهاد دادن چیزی که نگرانم می کنه اینه که نتونم اونجا کار کنم والا تصمیمم قطعیه قصد موندن ندارم واسه همین ویزای دانشجویی میگیرم بعضیا گفتن هزینه ی دانشگاه ها بالاست ولی من اطلاعات دقیق می خواستم نه احتمالاتو واسه همین نتونستم ازشون کمک زیادی بگیرم شما الان خودت با مدرکی که از ایران گرفتی داری کار میکنی ؟ خیلی معذرت می خوام اینو میپرسم ولی خب واقعا واسم مهمه بدونم که دخلو خرجتون با هم همخونی داره؟و به نظرت اگه من اونجا کار کنم با مدرکم میتونم هم هزینه ی دانشگاهو بپردازم هم درس بخونم؟
 ==== جواب ====
منظورت از اطلاعات دقیق رو درست متوجه نمیشم. چون وضعیت و شرایط هر کسی با کس دیگه فرق داره. اینجا یک تفاوتهای اساسی با ایران داره ولی از اون طرف شباهت ها هم کم نیستند. فکر کن یک نفر مثلا از ترکیه بخواد بیاد ایران و همین کاری که تو میخوای انجام بده. دهها گزینه و احتمال مختلف جلوش هست و اینجا هم دقیقا داستان همونه. هزینه دانشگاه برای فوق لیسانس حدود 10هزار دلار در سال هست. اگه خیلی زرنگ باشی 2 سال میتونی تموم کنی و 2.5 سال خیلی رایج هست. وقتی با ویزای دانشجویی میای، نه تنها کانادا، اغلب کشورها، اجازه کار تمام وقت نداری و مثلا در کانادا میتونی حداکثر 20 ساعت در هفته اونهم داخل دانشگاه کار کنی (که رقابت زیادی هست برای این) راه دیگه هم اینه که بتونی به عنوان دستیار استاد کار کنی و اصطلاحا دانشجوی research based باشی به جای course based و اونجوری تا سالی 15-20 هزاردلار ممکنه بتونی درآمد داشته باشی. که تقریبا هزینه زندگی و دانشگاه تامین میشه باهاش. این مستلزم هماهنگی قبلی با استاد هست که میتونی از طریق سایتهای دانشگاهها و بر اساس رشته و دپارتمان استادها رو پیدا کنی و بهشون ایمیل بزنی. اغلب ایرانیهایی که میشناسم و در بازه سنی من هستند وضعیت چندان مساعدی ندارند، شاید 10-20 درصدشون هستند که راضیند از شرایط و بقیه به نوعی می نالند. علت اصلیش هم البته دو تا مسئله خیلی اساسی هست، یکی مهارت کم در زبان انگلیسی و دومی هم نداشتن مدرک از دانشگاههای غرب. اینکه مدرک لیسانست رادیولوژی هست و میخوای فوق داروسازی بخونی الان رو من نمیتونم نظری بدم، باید با دانشگاهها مکاتبه کنی و ببینی که قبول میکنند و یا اینکه چقدر از واحدهای گذرونده ات رو قبول میکنند و چقدر واحد اضافی بهت میدند. شاید هم درست متوجه نشدم و میخوای لیسانس داروسازی بخونی، که در اون صورت ویزا گرفتن سخت میشه کمی، چون به نظر سفارت اونهایی که در حال پیشرفت و جلو رفتن در مدارک تحصیلی هستند انگیزه شون جدی تر و امکان موفقیتشون بیشتر هست تا کسانی که دوباره یک مقطع رو میخوان بخونند، فکر میکنند این یک راه هست برای طرف که بیاد اینجا و تلپ بشه نه اینکه درس بخونه